Spotkania raz na dwa tygodnie w sali Ogniska Misyjnego, podczas których śledzimy z uwagą to, co dzieje się we współczesnym „świecie misyjnym”, od czasu do czasu zapraszamy misjonarzy, z wieloma z nich utrzymujemy kontakt mailowy, wreszcie modlimy się za nich i za ich wspólnoty. Nasza grupa pomaga wielu dzieciom i młodzieży z krajów misyjnych i prowadzi z nimi korespondencję.

Okazuje się, że bardzo wielu ludzi wierzących, a wśród nich także osoby duchowne, nie potrafią dostrzec i właściwie oszacować rozmiaru potrzeb, na zaspokojenie których czekają ludzie w krajach misyjnych. Dopiero wtedy, gdy na własne oczy mają okazję doświadczyć „powszechności” Kościoła, dociera do nich istota problemu i przychodzi zrozumienie. Właśnie dlatego, inspirowani światłem Ducha Świętego podjęliśmy trud takich wyjazdów. Na początku nie było łatwo, ale zawsze przyświecał nam jeden cel: „Starajcie się naprzód o królestwo Boże i o Jego sprawiedliwość, a wszystko inne będzie wam dodane” (Mt 6,33). To zapewnienie Chrystusa nieustannie się urzeczywistnia w naszym życiu! Byli i są ludzie, którym nasza działalność się nie podoba. Twierdzą, że to strata pieniędzy. Nie zrażamy się takimi głosami, lecz konsekwentnie realizujemy plany, które jak wierzymy, są zgodne z wolą Bożą i zamysłem Kościoła. Nasza przygoda ze stażami misyjnymi rozpoczęła się w 2008 roku i trwa do dziś. Rozpoczęliśmy od RCA i Kazachstanu. Później doszły takie kraje jak: Czad, Republika Konga i Kamerun; Ekwador, Boliwia i Peru. Co roku, na trzy kontynenty wybierają się trzy grupy kleryków i młodych księży. Przez tego rodzaju formację do tej pory przeszło już 70 alumnów i 12 księży. Warto zaznaczyć, że działania związane z naszymi wakacyjnymi wyjazdami, rozpoczynamy już pół roku wcześniej. Raz w tygodniu spotykamy się na modlitwie oraz koordynujemy prace, konieczne do odpowiedzialnego przygotowania się do tak poważnego przedsięwzięcia: finanse, szczepienia, nauka języka, wizy itp.

W każdym roku, po zakończeniu stażu, przygotowujemy film dokumentujący naszą wyprawę. Do tej pory powstało osiem takich filmów.

Oto ich tytuły: 

 

Wydaliśmy trzy kalendarze, które zawierają wiele tekstów, w których dzielimy się swoim misyjnym doświadczeniem.

Przez kolejne lata księża i klerycy odbywają tzw. staże językowe, które do tej pory organizowaliśmy we Francji (w Paryżu, Metz’u i Quemper), a w tym roku także w Hiszpanii.

Co roku, w ramach Tygodnia Misyjnego, organizujemy wieczór świadectw, podczas którego bracia dzielą się swoimi przeżyciami i doświadczeniami. Wtedy ma miejsce premiera naszego filmu.

Kolejną inicjatywą jest powołanie do istnienia tzw. Legionu Misyjnego, środowiska przyjaznego misjom, w skład którego wchodzą: misjonarze aktualnie posługujący w diecezji, kapłani i klerycy, którzy odbyli staże lub do nich się przygotowują oraz osoby świeckie związane z animacją misyjną. W spotkaniach uczestniczą również: wikariusz biskupi ds. misji oraz jego współpracownicy. Spotykamy się regularnie - raz w miesiącu - w różnych parafiach diecezji. Mając świadomość, że „Kościół nie może się obyć bez oddychania płucami modlitwy”, każde spotkanie rozpoczynamy półgodzinną adoracją Najświętszego Sakramentu, prosząc Ducha Świętego, by prowadził nas i nasze dzieło. Następnie w części formacyjnej słuchamy konferencji, prowadzimy dyskusję na określony temat i wspólnie zasiadamy do stołu. Wciąż szukamy nowych pomysłów, by teoria znalazła odzwierciedlenie w praktyce. Wezwaniem i zachętą to tego są słowa papieża Franciszka, który w adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium pisze: „Odważmy się trochę bardziej podjąć inicjatywę”! Potrzeba nam więcej inicjatywy, gorliwości i zapału, aby się wznieść ponad rutynę oraz przeciętność i w pełni być Kościołem Jezusa Chrystusa, jednym Ciałem Chrystusa. Te postawy są w dużej mierze darami Ducha Świętego i otwartości na Jego działanie w Kościele. Zależy nam, abyśmy z miesiąca na miesiąc stawali się prawdziwymi „żołnierzami Chrystusa”, którzy - jak legioniści rzymscy – są odważni, dobrze „wyszkoleni”, zorganizowani oraz bezgranicznie wierni swojej misji „aż na krańce świata”(Por. Ef 6,10-18a).